မိဘေမတၲာစမ္းေရပမာ

တကယ္ေတာ့ ဘယ္မိဘမဆို ကိုယ့္သားသမီးေတြအေပၚ အရမ္းသံေယာဇဥ္ၾကီးၾကတာ၊ အားကိုးအားထားလည္း ျပဳၾကပါတယ္။ ဒါကလည္းကိုယ္ကိုယ္တိုင္မိဘျဖစ္ကာမွ သိၾကမွာပါ။ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်းကေလးဘ၀ကအစ အတူေနထိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြေတာင္မွ သံေယာဇဥ္ၾကီးၾကမွေတာ့ အမိ၀မ္းနဲ႕ ကိုးလလြယ္လို႕ဆယ္လဖြားျပီး ဖ၀ါးလက္ႏွစ္လံုး ပခုံးလက္ႏွစ္သစ္နဲ႕ လူျဖစ္ေအာင္ေမြးေပးခဲ့တဲ့ မိခင္ကေတာ့ပိုျပီးေတာ့ေမတၲာသံေယာဇဥ္ၾကီးမွာေပါ့။ မိဘဆိုတာက သားသမီးေတြအေပၚ ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုး အျပစ္မျမင္ခြင့္လႊတ္ ႏွစ္သိမ့္ေပးျပီးသားပါ။ မိဘေတြက ကိုယ့္သားသမီးတိုင္းကို ဆင္စီးျပီးျမင္းရံေစျခင္ၾကတာ။ ငါ့သားေလး၊ ငါ့သမီးေလးနဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားကမခ်တာကိုပဲၾကည့္။ အေမေတြရဲ႕ႏွစ္လိုဖြယ္ ေမတၲာစကားသံေတြက ခ်စ္ခင္စရာေကာင္းတဲ့ဂရုဏာစကားေလးေတြပါေနာ္။ ညီတို႕၊ ညီမတို႕၊ အစ္ကိုတို႕ေတြလို ေရးျခားေျမျခားမွာ မိေ၀းဖေ၀းနဲ႕ ဘ၀ရပ္တည္ဖို႕အတြက္ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေနၾကတဲ့သူေတြဆိုလွ်င္ အေမေတြရဲ႕ ေမတၲာစြမ္းပကားက ဘယ္ေလာက္ၾကီးသလဲဆိုတာပိုသိပါလိမ့္မယ္။ အေ၀းေနနဲ႕ အနီးေနကသံေယာဇဥ္ကမတူဘူး။ တစ္အိမ္ထဲမွာအတူတူေနခ်ိန္မွာမသိသာဘူး။ ခရီးေ၀းလဲထြက္ခြာေရာ အဲဒီမွာပဲ အလြမ္းေတြက ေဖြးေဖြးလႈပ္ေတာ့တာပဲ။ အခုလည္းၾကည့္ မိဘနဲ႕သားသမီးအေနေ၀းေနေတာ့ ေမတၲာဓာတ္ေတြအျပန္အလွန္ငတ္မြတ္ေနခ်ိန္မွာ အေမေျပာတဲ့ဖုန္းထဲကစကားအသံေတြၾကားတာနဲ႕ တျပိဳင္နက္ထဲ (အေဖနဲ႕ေတာင္ ေမတၲာဓာတ္ကမတူဘူး) ႏွစ္လံုးသားက ၀မ္းနည္း၊ ၀မ္းသာနဲ႕ မ်က္ရည္ေတြက စိမ့္ထြက္လာတယ္ ၾကံဳဖူးတဲ့သူတိုင္းသိမွာပါ။

အားလံုးကိုေတာ့မဆိုလိုပါဘူး။ တခ်ိဳ႕သားသမီးေတြဆိုရင္မိဘေတြရိွေနတာေတာင္မွ မသိေက်းကြၽန္ျပဳေနၾကတာကို အံ့ၾသလို႕မဆံုးဘူး။ မိဘေတြသက္ရိွထင္ရွားရိွေနလွ်က္သာနဲ႕ ရိွတယ္လို႕ေတာင္မထင္တဲ့သူေတြကို ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္ တိုင္ေတြ႕ဖူးၾကံဳးဖူးလို႕ ေျပာတာပါေနာ္။ ဒီေတာ့ ျပည့္စံုတဲ့ မိဘေတြဆိုရင္ေတာ့ထားပါေတာ့ ၊ မျပည့္စံုတဲ့မိဘေတြဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလည္း ဆင္းရဲႏြမ္းပါးရတဲ့ၾကားထဲ သားသမီးေတြကပါ ပစ္ထားရင္ အဲဒီမိဘေတြဘယ္လိုေနမလဲ။ ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္ကေလးေတြေတာ့ ရိွဦးမွေပါ့။ ကိုယ္လည္းေနာင္တခ်ိန္မွာမိဘေတြျဖစ္လာရင္၊ အသက္ေတြၾကီးျပီးအိုမင္းမစြမ္းျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ အဲဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးနဲ႕ ၾကံဳရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ အသက္ၾကီးတဲ့လူၾကီးေတြက သူတို႕ကိုသူတို႕တန္ဖိုးမရိွဘူး၊ ေဆာင္တြင္းေနနဲ႕တူတယ္ေပါ့ အလင္းေရာင္ေတာ့ရတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ေႏြးေထြးမႈကိုမေပးႏိူင္းဘူးဆိုျပီးေတာ့ စိတ္အားငယ္ေနတတ္ၾကတယ္။ လူၾကီးမိဘေတြကုိ ႏွစ္သိမ့္အားေပးစကားေလေတြေျပာေပးပါ အတတ္ႏိူင္ဆံုး စိတ္မခ်မ္းေျမ႕စရာေတြကို မေျပာၾကပါနဲ႕လို႕ သတိေပးခ်င္ပါတယ္။

ငယ္တုန္းကသား၊ ၾကီးေတာ့အားတဲ့။ ဒါဟာ မိဘေတြကသားသမီးအေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္စကားလံုးေလးပါ။ ေငြေၾကးျပည့္စံုတဲ့မိဘပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေငြေၾကမျပည့္စံုတဲ့မိဘပဲျဖစ္ျဖစ္ သားသမီးေတြအေပၚ ေမတၲာထားျပီး ခ်စ္တာျခင္းကေတာ့အတူတူပါပဲ။ ေတာင္ဆိုးပလံုးဆိုးသာ ပစ္ရိုးထံုးစံရိွတာပါ။ သားဆိုးသမီးဆိုး ပစ္ရိုးထံုးစံမရိွပါဘူး။ မိဘေတြကအသက္ၾကီးလာေလ အားငယ္စိတ္ေတြေပၚလြင္ေလပဲ။ တကယ္လို႕ ညီငယ္ညီမငယ္တို႕ အေဖအေမတို႕နဲ႔ျပန္ဆံုတဲ့ေန႔ၾကရင္ မိဘေတြရဲ႕မ်က္ႏွာကိုေသခ်ာၾကည့္ျပီး အကဲခတ္ၾကည့္ပါ။ ရီျပေနတဲ့အေဖနဲ႕အေမက သူတို႕စိတ္ထဲကပါလို႕မဟုတ္ပါဘူး သိမ္ငယ္ေနတဲ့ႏွလံုးသားကမ်က္ရည္ေတြ ဖံုးကြယ္ထားတာကို ဘယ္သားသမီးကျမင္ႏိူင္မွာလဲ။ (ခံစားရတဲ့အေဖေ တြအေမေတြပဲသိတယ္)။ ညီငယ္၊ ညီမငယ္တုိ႕လည္း ၾကံဳဖူးမွာပါ။ ေရျခားေျမျခားထြက္ခြာျပီဆိုရင္ မိဘႏွစ္ပါးကိုရိွခိုးဦးခ်ကန္ေတာ့ၾကရတယ္ေလ။

ကြၽန္ေတာ္တို႕ဗုဒၶဘာသာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕အေလ့အထတစ္ခုေပါ့)။အဲဒီလိုကန္ေတာ့ေနခ်ိန္မွာ မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ ဆုေတာင္းေပးတဲ့အသံက အက္ကြဲကြဲနဲ႕စကားသံ အတိမ္အနက္ကမညီညာေတာ့ဘူး။ အေမကပိုဆိုးတာေပါ့။ ကိုယ္႕သားသမီးေလးေတြနဲ႕ ခြဲခြာရမွာဆိုေတာ့ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ငိုေတာ့တာေပါ့။ အေမငိုေတာ့သားသမီးကလည္းဘယ္ေနႏိူင္ေတာ့မွာလည္း။ ငိုတာေပါ့။ (အဲဒီလိုကန္ေတာ့ေနခ်ိန္မွာ မငိုရဘူးတဲ့ နိတ္မိတ္မေကာင္းလို႕တဲ့ ယံုၾကည္မႈ႕လို႕ပဲထင္ပါတယ္)။ ဒါဟာ အေမနဲ႕သားသမီး ေမတၲာအလြမ္းဓာတ္ေတြကို အျပန္အလွန္ပြင့္ထြက္လာၾကျခင္းပါပဲ။

ကြၽန္ေတာ္ဆိုလိုတာက ကိုယ့္မိဘအေၾကာင္း ကုိယ္ပဲအသိဆံုးျဖစ္မွာပါ။ အခုလိုမိစံုဖစံုနဲ႕ အတူေနထိုင္ရတာဟာ အင္မတန္ကုသိုလ္ထူးတယ္မွတ္ပါ။ ဒီလိုမိသားစုဘ၀မ်ိဳးေလးမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႕ ေနထိုင္ၾကစမ္းပါ။ တကယ္လို႕ အနီးကပ္မေစာင့္ေရွာက္ႏိူင္ရင္ေတာင္မွ အေ၀းကေနျပီး ငါ့မိဘေတြအဆင္ေျပရဲ႕လား၊ က်န္းက်န္းမာမာေရာရိွရဲ႕လား၊ ေနရထိုင္ရတာေရာ စိတ္ခ်မ္းသာရဲ႕လား ဘာတို႕ညာတို႕ အားေပးစကားေျပာၾကပါ။မိခင္ေတ ြ၊ ဖခင္ေတြကို ဥပကၡာ ျပဳမထားၾကပါနဲ႕။ တတ္ႏိူင္သေလာက္ ကူညီပံ့ပိုးေပးၾကပါလို႕ ကြၽန္ေတာ္တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။

အခုေနရထိုင္ရတဲ့လူဘ၀ကတိုတိုေလးရယ္ ဘယ္ေန႔ဘယ္အခ်ိန္မွာ ခြဲခြါရမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွသိတာ မဟုတ္ဘူးရယ္။ တခ်ိဳ႕လူေတြကရိွေသးတယ္ တမလြန္ဘ၀ေရာက္ေနျပီဆိုမွျဖင့္ ငါ့အေဖ၊ ငါ့အေမ၊ ငါ့အဖိုး၊ ငါ့အဖြားအတြက္ဆိုျပီးေတာ့ ထမင္းေရေခ်ာင္းစီး ေမာင္းတီးျပတဲ့အလွဴ အတန္းၾကီးေတြလုပ္ၾကတယ္။ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနတုန္းကေတာ့ ေန႕ေရြ႕ညေရြ႕နဲ႕ မေသခင္ေလးမ်ား ကိုယ္လုပ္လို႕ရတဲ့ လုပ္အားခေလးနဲ႕ တတ္ႏိူင္သေလာက္ ေမြးေက်းဇူးးေတြကိုဆပ္ႏိူင္ေအာင္ၾကိဳးစားၾကပါ။ ေၾကြးေဟာင္းေတြကို ေၾကပြန္ေအာင္ထမ္းေဆာင္ႏိူင္တဲ့ သားသမီးရတနာေကာင္းေတြ ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကေစခ်င္ပါတယ္။ အနေႏၱာ အနႏၵငါးပါးထဲက မေမ့မေလ်ာ့အပ္တဲ့သူေတြထဲမွာ ပါတယ္ေနာ္။ မိဘေတြကေရျပတ္ (ေငြ)ရင္းလည္းအေန ခက္တယ္ဆိုတာလဲမေမ့နဲ႕အံုး (အဲဒါကိုယ္ေတြ႕ပဲ)။ ဘယ္မိဘမဆို သားသမီးေတြကို အားကိုးၾကတယ္။ သူတို႕အိုမင္းမစြမ္းျဖစ္လာခ်ိန္မွာ ဘယ္သားသမီးကမ်ား တို႕ကိုျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မွာပါ့မလဲဆိုတာကို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတာအမွန္ပဲ။ ဥပမာေျပာရလွ်င္ေတာ့ မိသားစုတစ္ခုမွာ ေမြးခ်င္း၃ေယာက္ရိွတယ္။ ေယာကၤ်ားေလးေတြခ်ည္းပဲ ဆိုပါေတာ့။ ေယာကၤ်ားေလးေတြခ်ည္းပဲ ေမြးထားေတာ့ ဖခင္အတြက္အေဖၚရေပမဲ့ မိခင္အတြက္ေတာ့ ေနာက္ေဖးမီးဖိုေခ်ာင္မွာ ကူညီဖို႕ အေဖၚပါမလားဘူေပါ့။ မိဘေတြက အဦးဆံုးသားၾကီးကို ပထမဆံုး ေမွ်ာ္တလင့္လင့္နဲ႕ အားကိုးျပီးေစာင့္ၾကည့္တယ္။ ဒါေပမဲ့ထင္တဲ့အတိုင္းျဖစ္မလာဘူး။ အိမ္ေထာင္သာက်သြားတယ္ မိဘအေပၚမသိတတ္ဘူး။ မိဘကေတာ့ အျပံဳးမပ်က္ပါးဘူး ၀မ္းနဲ႕ လြယ္ေမြးထားရတဲ့ သားဆိုေတာ့ ခ်စ္တာကို သားသမီးကသာ မသိတာပါေနာ္။ ေနာက္ထပ္ သားလတ္တစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္ ဆက္လက္ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။ ဘယ္မလဲအားကိုးေလာက္စရာ။ စလုပ္ကတည္းက အမွားမွားအယြင္းယြင္းနဲ႕ အၾကီးေကာင္လမ္းေၾကာင္းထက္ေတာင္ပိုဆိုးေနလို႕ အဲဒါနဲ႕ပဲ ေနာက္ထပ္ အငယ္ဆံုးသားေလးကို အားကိုးဖို႕ ရည္ညႊန္းရေတာ့တယ္။

အင္း......အခုမွပဲစိတ္ေအးရေတာ့တယ္တဲ့ အငယ္ဆံုးသားကေလးက မိဘအေပၚသိတတ္ျပီး လိမၼာေရးျခားရိွလို႕ အေသာက္အစားကလည္းကင္းေတာ့ မေသခင္ေလးေသလမ္းေျဖာင့္ေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကိုယ္က်န္းမာျပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြျပဳလုပ္လို႕လဲရတယ္၊ တရားဓမၼေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ေမြ႔ျပီး စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႕ နိဗၺာန္ကိုရည္စူး၍ လားရာဂတိဆီသို႕ ေအးခ်မ္းစြာျပန္လို႕ရတာေပါ့။ မိဘေတြက ကိုယ့္သားသမီးေတြအေပၚကို အားကိုးတတ္ၾကတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရိွေတာ့မွသာ ေျခကုန္လက္ပမ္းက်ျပီး စိတ္ဓာတ္ပါေမွးမွိန္သြားပါေတာ့တယ္။ ကိုယ့္မိဘေတြကိုသတိရၾကပါ။ မေမ့မေလ်ာ့ၾကပါနဲ႕။ အိုမင္းရင့္ေရာ္ေလ ဒုကၡေရာက္ေလပဲ။ အတတ္ႏိူင္ဆံုး အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ဂရုစိုက္ၾကပါ။ မိခင္၊ ဖခင္ေတြအတြက္ ေမတၲာေရွ႕ထားျပီး ေစတနာသဒၵါအားၾကီးမားစြာျဖင့္ ေရွးရႈးျပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ႕ ယူႏိူင္ၾကပါေစလို႕ ဆုေတာင္ေပးအပ္ပါသည္။ ။

ညီေစႏုိင္ (၁-၅-၀၉)